Primi quinque Psalmi dicuntur sine Glória Pátri. ; sed in fine ultimi dicitur Réquiem ætérnam.
Incipiuntur absolute sine Antiphona.
Psalmus 119 [1]
119:1 Ad Dóminum cum tribulárer clamávi: * et exaudívit me.
119:2 Dómine, líbera ánimam meam a lábiis iníquis, * et a lingua dolósa.
119:3 Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi * ad linguam dolósam?
119:4 Sagíttæ poténtis acútæ, * cum carbónibus desolatóriis.
119:5 Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est: habitávi cum habitántibus Cedar: * multum íncola fuit ánima mea.
119:7 Cum his, qui odérunt pacem, eram pacíficus: * cum loquébar illis, impugnábant me gratis.
|
Primi quinque Psalmi dicuntur sine Glória Pátri. ; sed in fine ultimi dicitur Réquiem ætérnam.
Incipiuntur absolute sine Antiphona.
Psalm 119 [1]
119:1 Wołałem do Pana, gdym był utrapiony, * i wysłuchał mię.
119:2 Panie, wyzwól duszę moją od ust nieprawych * i od języka zdradliwego.
119:3 Co ci może być dane albo co dodane * za język zdradliwy?
119:4 Strzały mocarza ostre * z węglem pustoszącym.
119:5 Biada mi, że się pielgrzymowanie moje przedłużyło, mieszkałem z obywatelami Kedaru: * za długo przychodniem jest dusza moja.
119:7 Z tymi, którzy nienawidzą pokoju, byłem spokojny, * gdy mówiłem z nimi, powstawali na mnie bez przyczyny.
|
Psalmus 120 [2]
120:1 Levávi óculos meos in montes, * unde véniet auxílium mihi.
120:2 Auxílium meum a Dómino, * qui fecit cælum et terram.
120:3 Non det in commotiónem pedem tuum: * neque dormítet qui custódit te.
120:4 Ecce, non dormitábit neque dórmiet, * qui custódit Israël.
120:5 Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua, * super manum déxteram tuam.
120:6 Per diem sol non uret te: * neque luna per noctem.
120:7 Dóminus custódit te ab omni malo: * custódiat ánimam tuam Dóminus.
120:8 Dóminus custódiat intróitum tuum, et éxitum tuum: * ex hoc nunc, et usque in sǽculum.
|
Psalm 120 [2]
120:1 Podniosłem oczy moje na góry, * skąd przyjdzie mi pomoc.
120:2 Pomoc moja od Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
120:3 Niech nie dopuści, by zachwiała się noga twoja * i niech nie drzemie Ten, który cię strzeże.
120:4 Oto się nie zdrzemnie ani zaśnie, * który strzeże Izraela.
120:5 Pan strzeże cię, * Pan obroną twoją po prawej ręce twojej.
120:6 Nie upali cię słońce we dnie * ani księżyc w nocy.
120:7 Pan strzeże cię od wszelkiego zła, * Pan niechaj strzeże duszy twojej.
120:8 Pan niech strzeże wejścia twego i wyjścia twego, * odtąd i aż na wieki.
|
Psalmus 120 [3]
120:1 Levávi óculos meos in montes, * unde véniet auxílium mihi.
120:2 Auxílium meum a Dómino, * qui fecit cælum et terram.
120:3 Non det in commotiónem pedem tuum: * neque dormítet qui custódit te.
120:4 Ecce, non dormitábit neque dórmiet, * qui custódit Israël.
120:5 Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua, * super manum déxteram tuam.
120:6 Per diem sol non uret te: * neque luna per noctem.
120:7 Dóminus custódit te ab omni malo: * custódiat ánimam tuam Dóminus.
120:8 Dóminus custódiat intróitum tuum, et éxitum tuum: * ex hoc nunc, et usque in sǽculum.
|
Psalm 120 [3]
120:1 Podniosłem oczy moje na góry, * skąd przyjdzie mi pomoc.
120:2 Pomoc moja od Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
120:3 Niech nie dopuści, by zachwiała się noga twoja * i niech nie drzemie Ten, który cię strzeże.
120:4 Oto się nie zdrzemnie ani zaśnie, * który strzeże Izraela.
120:5 Pan strzeże cię, * Pan obroną twoją po prawej ręce twojej.
120:6 Nie upali cię słońce we dnie * ani księżyc w nocy.
120:7 Pan strzeże cię od wszelkiego zła, * Pan niechaj strzeże duszy twojej.
120:8 Pan niech strzeże wejścia twego i wyjścia twego, * odtąd i aż na wieki.
|
Psalmus 122 [4]
122:1 Ad te levávi óculos meos, * qui hábitas in cælis.
122:2 Ecce, sicut óculi servórum * in mánibus dominórum suórum,
122:2 Sicut óculi ancíllæ in mánibus dóminæ suæ: * ita óculi nostri ad Dóminum, Deum nostrum, donec misereátur nostri.
122:3 Miserére nostri, Dómine, miserére nostri: * quia multum repléti sumus despectióne:
122:4 Quia multum repléta est ánima nostra: * oppróbrium abundántibus, et despéctio supérbis.
|
Psalm 122 [4]
122:1 Ku Tobie podniosłem oczy moje, * który mieszkasz w niebie.
122:2 Oto jak oczy sług * w rękach panów swoich:
122:2 Jak oczy służebnicy w rękach pani swej, * tak oczy nasze ku Panu Bogu naszemu, aż się zmiłuje nad nami.
122:3 Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami, * bośmy bardzo napełnieni wzgardą:
122:4 Bo jest bardzo napełniona dusza nasza * pośmiewiskiem bogatych i wzgardą pysznych.
|
Psalmus 123 [5]
123:1 Nisi quia Dóminus erat in nobis, dicat nunc Israël: * nisi quia Dóminus erat in nobis,
123:2 Cum exsúrgerent hómines in nos, * forte vivos deglutíssent nos:
123:3 Cum irascerétur furor eórum in nos, * fórsitan aqua absorbuísset nos.
123:5 Torréntem pertransívit ánima nostra: * fórsitan pertransísset ánima nostra aquam intolerábilem.
123:6 Benedíctus Dóminus * qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum.
123:7 Ánima nostra sicut passer erépta est * de láqueo venántium:
123:7 Láqueus contrítus est, * et nos liberáti sumus.
123:8 Adjutórium nostrum in nómine Dómini, * qui fecit cælum et terram.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 123 [5]
123:1 Gdyby Pan nie był z nami, niech powie teraz Izrael, * gdyby Pan nie był z nami:
123:2 Gdy na nas ludzie powstali, * snadźby nas byli żywych pożarli:
123:3 Gdy płonął gniew ich przeciwko nam, * snadźby nas była woda zatopiła.
123:5 Strumień przeszła dusza nasza: * snadźby była przeszła dusza nasza wodę nieprzebytą.
123:6 Błogosławiony Pan, * który nie wydał nas na łup zębom ich.
123:7 Dusza nasza jak wróbel wyrwana została * z sidła łowiących:
123:7 Sidło się rozdarło, * a myśmy wybawieni.
123:8 Wspomożenie nasze w imieniu Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Absólve, quaésumus Dómine, ánimas famulórum famularúmque tuárum, et ómnium fidélium defunctórum, ab ómni vínculo delictórum : * ut in resurrectiónis glória, † ínter Sánctos et eléctos tuos resuscitáti respírent. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Od wrót piekielnych.
℟. Wybaw dusze ich, Panie.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”
Módlmy się.
Absólve, quaésumus Dómine, ánimas famulórum famularúmque tuárum, et ómnium fidélium defunctórum, ab ómni vínculo delictórum : * ut in resurrectiónis glória, † ínter Sánctos et eléctos tuos resuscitáti respírent. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Psalmus 124 [6]
124:1 Qui confídunt in Dómino, sicut mons Sion: * non commovébitur in ætérnum, qui hábitat in Jerúsalem.
124:2 Montes in circúitu ejus: * et Dóminus in circúitu pópuli sui, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
124:3 Quia non relínquet Dóminus virgam peccatórum super sortem justórum: * ut non exténdant justi ad iniquitátem manus suas.
124:4 Bénefac, Dómine, bonis, * et rectis corde.
124:5 Declinántes autem in obligatiónes addúcet Dóminus cum operántibus iniquitátem: * pax super Israël.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 124 [6]
124:1 Którzy ufają w Panu, są jak góra Syjon, * nie poruszy się na wieki kto mieszka w Jeruzalem.
124:2 Góry wokoło niego, * a Pan wokoło ludu swego odtąd i aż na wieki.
124:3 Bo nie zostawi Pan berła grzeszników nad dziedzictwem sprawiedliwych, * aby sprawiedliwi nie wyciągnęli ręki swej ku nieprawości.
124:4 Czyń dobrze, Panie, dobrym * i tym, którzy są prawego serca.
124:5 Ale tych, którzy zbaczają na kręte drogi, powiedzie Pan z działającymi nieprawość: * pokój nad Izraelem.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 125 [7]
125:1 In converténdo Dóminus captivitátem Sion: * facti sumus sicut consoláti:
125:2 Tunc replétum est gáudio os nostrum: * et lingua nostra exsultatióne.
125:2 Tunc dicent inter gentes: * Magnificávit Dóminus fácere cum eis.
125:3 Magnificávit Dóminus fácere nobíscum: * facti sumus lætántes.
125:4 Convérte, Dómine, captivitátem nostram, * sicut torrens in Austro.
125:5 Qui séminant in lácrimis, * in exsultatióne metent.
125:6 Eúntes ibant et flebant, * mitténtes sémina sua.
125:6 Veniéntes autem vénient cum exsultatióne, * portántes manípulos suos.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 125 [7]
125:1 Gdy Pan przywrócił pojmanych Syjonu, * staliśmy się jak pocieszeni.
125:2 Wtedy się napełniły weselem usta nasze, * a język nasz radością.
125:2 Wtedy mówić będą między narodami: * Wielkie rzeczy uczynił Pan z nimi.
125:3 Wielkie rzeczy uczynił Pan z nami: * staliśmy się weseli.
125:4 Przywróćże, Panie, pojmanie nasze * jak strumień na południe.
125:5 Którzy sieją ze łzami, * będą żąć z radością.
125:6 Idąc szli i płakali, * rozsiewając nasienie swoje.
125:6 Ale wracając się przyjdą z weselem, * niosąc snopy swoje.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 126 [8]
126:1 Nisi Dóminus ædificáverit domum, * in vanum laboravérunt qui ædíficant eam.
126:1 Nisi Dóminus custodíerit civitátem, * frustra vígilat qui custódit eam.
126:2 Vanum est vobis ante lucem súrgere: * súrgite postquam sedéritis, qui manducátis panem dolóris.
126:3 Cum déderit diléctis suis somnum: * ecce heréditas Dómini fílii: merces, fructus ventris.
126:4 Sicut sagíttæ in manu poténtis: * ita fílii excussórum.
126:5 Beátus vir, qui implévit desidérium suum ex ipsis: * non confundétur cum loquétur inimícis suis in porta.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 126 [8]
126:1 Jeśli Pan nie zbuduje domu, * próżno pracowali, którzy go budują.
126:1 Jeśli Pan nie będzie strzegł miasta, * próżno czuwa ten, który go strzeże.
126:2 Próżno wam przede dniem wstawać, * wstańcie, skoroście usiedli, którzy pożywacie chleba boleści.
126:3 Gdy da umiłowanym swym spanie: * oto dziedzictwem Pańskim synowie, zapłatą owoc żywota.
126:4 Jak strzały w ręku mocarza, * tak synowie utrapionych.
126:5 Błogosławiony człowiek, który napełnił nimi pragnienie swoje: * nie zawstydzi się, kiedy będzie mówił z wrogami swymi w bramie.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 127 [9]
127:1 Beáti, omnes, qui timent Dóminum, * qui ámbulant in viis ejus.
127:2 Labóres mánuum tuárum quia manducábis: * beátus es, et bene tibi erit.
127:3 Uxor tua sicut vitis abúndans, * in latéribus domus tuæ.
127:3 Fílii tui sicut novéllæ olivárum, * in circúitu mensæ tuæ.
127:4 Ecce, sic benedicétur homo, * qui timet Dóminum.
127:5 Benedícat tibi Dóminus ex Sion: * et vídeas bona Jerúsalem ómnibus diébus vitæ tuæ.
127:6 Et vídeas fílios filiórum tuórum, * pacem super Israël.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 127 [9]
127:1 Błogosławieni wszyscy, którzy się boją Pana, * którzy chodzą drogami Jego.
127:2 Bo pracę rąk twoich pożywać będziesz: * szczęśliwy jesteś i dobrze ci będzie.
127:3 Żona twoja jak płodny krzew winny * we wnętrzu domu twego.
127:3 Synowie twoi jak latorośle oliwne * wokoło stołu twego.
127:4 Oto tak ubłogosławiony będzie człowiek, * który się boi Pana.
127:5 Niech ci błogosławi Pan z Syjonu, * i oglądaj dobra Jeruzalem po wszystkie dni żywota twego.
127:6 I oglądaj synów synów twoich, * pokój nad Izraelem.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 128 [10]
128:1 Sæpe expugnavérunt me a juventúte mea, * dicat nunc Israël.
128:2 Sæpe expugnavérunt me a juventúte mea: * étenim non potuérunt mihi.
128:3 Supra dorsum meum fabricavérunt peccatóres: * prolongavérunt iniquitátem suam.
128:4 Dóminus justus concídit cervíces peccatórum: * confundántur et convertántur retrórsum omnes, qui odérunt Sion.
128:6 Fiant sicut fænum tectórum: * quod priúsquam evellátur, exáruit:
128:7 De quo non implévit manum suam qui metit, * et sinum suum qui manípulos cólligit.
128:8 Et non dixérunt qui præteríbant: Benedíctio Dómini super vos: * benedíximus vobis in nómine Dómini.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 128 [10]
128:1 Często uderzali na mnie od młodości mojej, * niech powie teraz Izrael.
128:2 Często uderzali na mnie od młodości mojej, * wszakże mnie nie przemogli.
128:3 Na grzbiecie moim kowali grzesznicy, * przedłużali nieprawość swoją.
128:4 Pan sprawiedliwy uciął szyję grzeszników: * niech się zawstydzą i wstecz obrócą wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.
128:6 Niech będą jak trawa na dachu, * która usycha, zanim ją wyrwą:
128:7 Którą nie napełni żniwiarz ręki swojej, * ani łona swego ten, który snopy zbiera.
128:8 I nie rzekli, którzy mimo szli: Błogosławieństwo Pańskie nad wami: * błogosławimy wam w imię Pańskie.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Meménto Congregatiónis tuæ.
℟. Quam possedísti ab inítio.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, cui próprium est miseréri sémper et párcere : * súscipe deprecatiónem nóstram ; † ut nos, et ómnes fámulos tuos, quos delictórum caténa constríngit, miserátio tuæ pietátis cleménter absólvat. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Meménto Congregatiónis tuæ.
℟. Quam possedísti ab inítio.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Módlmy się.
Deus, cui próprium est miseréri sémper et párcere : * súscipe deprecatiónem nóstram ; † ut nos, et ómnes fámulos tuos, quos delictórum caténa constríngit, miserátio tuæ pietátis cleménter absólvat. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Psalmus 129 [11]
129:1 De profúndis clamávi ad te, Dómine: * Dómine, exáudi vocem meam:
129:2 Fiant aures tuæ intendéntes, * in vocem deprecatiónis meæ.
129:3 Si iniquitátes observáveris, Dómine: * Dómine, quis sustinébit?
129:4 Quia apud te propitiátio est: * et propter legem tuam sustínui te, Dómine.
129:5 Sustínuit ánima mea in verbo ejus: * sperávit ánima mea in Dómino.
129:6 A custódia matutína usque ad noctem: * speret Israël in Dómino.
129:7 Quia apud Dóminum misericórdia: * et copiósa apud eum redémptio.
129:8 Et ipse rédimet Israël, * ex ómnibus iniquitátibus ejus.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 129 [11]
129:1 Z głębokości wołałem ku Tobie, Panie: * Panie, wysłuchaj głosu mego:
129:2 Niech się nakłonią uszy Twoje * na głos modlitwy mojej.
129:3 Jeśli będziesz baczył na nieprawości, Panie, * Panie, któż się ostoi?
129:4 Albowiem u Ciebie jest przebaczenie, * i dla zakonu Twego czekałem Cię, Panie.
129:5 Czekała dusza moja na słowo Jego, * nadzieję miała dusza moja w Panu.
129:6 Od straży porannej aż do nocy * niechaj nadzieję ma Izrael w Panu.
129:7 Bo u Pana miłosierdzie * i obfite u Niego odkupienie.
129:8 A On odkupi Izraela * ze wszystkich nieprawości jego.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 130 [12]
130:1 Dómine, non est exaltátum cor meum: * neque eláti sunt óculi mei.
130:1 Neque ambulávi in magnis: * neque in mirabílibus super me.
130:2 Si non humíliter sentiébam: * sed exaltávi ánimam meam:
130:2 Sicut ablactátus est super matre sua, * ita retribútio in ánima mea.
130:3 Speret Israël in Dómino, * ex hoc nunc et usque in sǽculum.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 130 [12]
130:1 Panie, nie wyniosło się serce moje * ani się wywyższyły oczy moje.
130:1 I nie wdawałem się w rzeczy wielkie, * albo zbyt wzniosłe dla mnie.
130:2 Zaprawdę, pokornie rozumiałem, * a nie podnosiłem duszy mojej:
130:2 Jak dzieciątko odstawione przy matce swojej, * tak zapłata w duszy mojej.
130:3 Niech Izrael ma nadzieję w Panu * odtąd aż na wieki.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 131 [13]
131:1 Meménto, Dómine, David, * et omnis mansuetúdinis ejus:
131:2 Sicut jurávit Dómino, * votum vovit Deo Jacob:
131:3 Si introíero in tabernáculum domus meæ, * si ascéndero in lectum strati mei:
131:4 Si dédero somnum óculis meis, * et pálpebris meis dormitatiónem:
131:5 Et réquiem tempóribus meis: donec invéniam locum Dómino, * tabernáculum Deo Jacob.
131:6 Ecce, audívimus eam in Éphrata: * invénimus eam in campis silvæ.
131:7 Introíbimus in tabernáculum ejus: * adorábimus in loco, ubi stetérunt pedes ejus.
131:8 Surge, Dómine, in réquiem tuam, * tu et arca sanctificatiónis tuæ.
131:9 Sacerdótes tui induántur justítiam: * et sancti tui exsúltent.
131:10 Propter David, servum tuum, * non avértas fáciem Christi tui.
131:11 Jurávit Dóminus David veritátem, et non frustrábitur eam: * De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.
131:12 Si custodíerint fílii tui testaméntum meum, * et testimónia mea hæc, quæ docébo eos:
131:12 Et fílii eórum usque in sǽculum, * sedébunt super sedem tuam.
131:13 Quóniam elégit Dóminus Sion: * elégit eam in habitatiónem sibi.
131:14 Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi: * hic habitábo quóniam elégi eam.
131:15 Víduam ejus benedícens benedícam: * páuperes ejus saturábo pánibus.
131:16 Sacerdótes ejus índuam salutári: * et sancti ejus exsultatióne exsultábunt.
131:17 Illuc prodúcam cornu David, * parávi lucérnam Christo meo.
131:18 Inimícos ejus índuam confusióne: * super ipsum autem efflorébit sanctificátio mea.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 131 [13]
131:1 Pomnij, Panie, na Dawida * i na wszystką cichość jego:
131:2 Jak przysiągł Panu, * ślubował Bogu Jakubowemu:
131:3 Nie wnijdę do przybytku domu mego, * nie wstąpię na łoże posłania mego:
131:4 Nie dopuszczę snu na oczy moje * i drzemania na powieki moje:
131:5 I odpoczynku na skronie moje, * póki nie znajdę miejsca dla Pana, przybytku dla Boga Jakubowego.
131:6 Oto słyszeliśmy o niej w Efrata, * znaleźliśmy ją na polach leśnych.
131:7 Wnijdziemy do przybytku Jego, * kłaniać się będziemy na miejscu, gdzie stały nogi Jego.
131:8 Powstań, Panie, ku odpoczynkowi Twemu, * Ty i skrzynia święta Twoja.
131:9 Kapłani Twoi niech się obloką w sprawiedliwość, * a święci Twoi niechaj się weselą.
131:10 Dla Dawida, sługi Twojego, * nie odwracaj oblicza pomazańca Twego.
131:11 Zaprzysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie odmieni jej: * Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
131:12 Jeśli synowie twoi strzec będą przymierza mego * i świadectw moich tych, których ich nauczę:
131:12 To i synowie ich aż na wieki * będą siedzieć na stolicy twojej.
131:13 Albowiem Pan obrał Syjon, * obrał go na mieszkanie sobie.
131:14 To odpoczynek mój na wieki, * tu mieszkać będę, bom go obrał.
131:15 Wdowy jego błogosławiąc ubłogosławię, * ubogich jego nasycę chlebem.
131:16 Kapłanów jego przyoblekę w zbawienie, * a święci jego weselem weselić się będą.
131:17 Tam wywiodę róg Dawidowi, * zgotowałem pochodnię pomazańcowi memu.
131:18 Nieprzyjaciół jego okryję wstydem, * a nad nim rozkwitnie poświęcenie moje.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 132 [14]
132:1 Ecce quam bonum et quam jucúndum, * habitáre fratres in unum:
132:2 Sicut unguéntum in cápite, * quod descéndit in barbam, barbam Aaron,
132:2 Quod descéndit in oram vestiménti ejus: * sicut ros Hermon, qui descéndit in montem Sion.
132:3 Quóniam illic mandávit Dóminus benedictiónem, * et vitam usque in sǽculum.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 132 [14]
132:1 Oto jak dobra i jak wdzięczna rzecz, * mieszkać braciom społem.
132:2 Jak olejek na głowie, * który spływa na brodę, brodę Aarona:
132:2 Który spływa na kraj odzienia jego: * jak rosa Hermonu, która zstępuje na górę Syjon.
132:3 Albowiem tam przeznaczył Pan błogosławieństwo * i żywot aż na wieki.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 133 [15]
133:1 Ecce nunc benedícite Dóminum, * omnes servi Dómini:
133:1 Qui statis in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri.
133:2 In nóctibus extóllite manus vestras in sancta, * et benedícite Dóminum.
133:3 Benedícat te Dóminus ex Sion, * qui fecit cælum et terram.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 133 [15]
133:1 Otóż teraz błogosławcie Pana, * wszyscy słudzy Pańscy:
133:1 Którzy stoicie w domu Pańskim, * w przedsieniach domu Boga naszego.
133:2 W nocy podnoście ręce wasze ku świątyni * i błogosławcie Pana.
133:3 Niechaj cię błogosławi Pan z Syjonu, * który stworzył niebo i ziemię.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Salvos fac servos tuos.
℟. Deus meus, sperántes in te.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Præténde, Dómine, fámulis et famulábus tuis déxteram cæléstis auxílii : * ut te tóto córde perquírant, † et quæ dígne póstulant, cónsequi mereántur. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Salvos fac servos tuos.
℟. Deus meus, sperántes in te.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Módlmy się.
Præténde, Dómine, fámulis et famulábus tuis déxteram cæléstis auxílii : * ut te tóto córde perquírant, † et quæ dígne póstulant, cónsequi mereántur. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|